Sinterklaas, wie kent hem niet....

...iedereen, iedereen buiten Nederland kent hem niet. Maar ik heb zoals een goede Nederlander betaamt, al mijn vrienden ingewijd in de traditie van cadeaus uitwisselen en de gedichten die daar bij horen. Zelfs de Belgen in ons gezelschap kenden dit niet en uiteindelijk moesten ook zij toegeven dat Nederlandse Sinterklaas tradities superieur zijn aan die van de Belgen. Wel blijven ze stug volhouden dat het paard van Sinterklaas "Slecht-weer-vandaag" heet, in plaats van Americo. Tssss, schande. Maar goed, we hebben een gezellig middag gehad met grappige gedichten, leuke cadeaus (ik heb nu rendiersokken, wat wil je nog meer) en heerlijke pannenkoeken met maple syrup ijs. En dat was ook wel nodig, zo tussen alle tentamens door.

Gelukkig heb ik vandaag mijn laatste tentamen gemaakt en is de druk er eindelijk van af. De afgelopen paar weken was licht stressen, want uiteraard vielen alle presentaties, papers en dat soort zaken in dezelfde twee weken. Het enige lichtpuntje was dat we bij de meeste presentaties wel gevoerd werden. Met Deens hadden we zelf een chokoladekage (heb je meteen wat Deens geleerd) gebakken met een prachtige Deense vlag erop en komende vrijdag hebben we kerstlunch bij onze professor thuis. Met de Musqueam potlatch leek het wel kerst met kalkoen, cranberrysaus en overheerlijke zalm. Bij onze laatste klas "Endangered language documentation and revitalization" was er sushi voor iedereen besteld. En tot slot, bij onze Veldwerk Gitksan feast hadden we finger sandwiches en Indian Icecream. Dit laatste moet ik uitleggen, want wij kennen het niet en het is heel magisch om gemaakt te zien worden. Indian Icecream wordt gemaakt van soapberries, water en suiker, je maakt het als volgt: Je knijpt al het sap uit de bessen, haalt ze vervolgens uit het water en begint te kloppen. Er ontstaan bellen en je begint met suiker toevoegen naar smaak. Vervolgens blijf je kloppen en het hele mengsel verandert vanzelf in een soort stevig schuim. En dit eet je op (het smaakt apart, een beetje bitter, maar wel lekker). Hoe bessensap en water samen schuim worden is me nog steeds een raadsel.

Ik heb de afgelopen paar weken dus vooral serieuze dingen gedaan, behalve eergisteravond, wat denk ik zo'n beetje de vreemdste avond was die ik ooit heb gehad.
Het begon normaal, met het plan om Downtown te gaan schaatsen. Met een flink grote groep, zo'n 20 man, gingen we richting downtown. Het bleek nogal druk op de schaatsbaan en aangezien ik niet kan remmen bleef ik lekker aan de kant staan met een hot apple cider. Emily kan helemaal niet schaatsen, dus bleef ook aan de kant, in haar geval met warme chocolademelk. Rond een uur of 9 sloot de baan en ging de meerderheid van de groep iets te eten halen (Chipotle) en daarna gingen we richting Stanley Park. Daar is op dit moment namelijk een lichtjespark opgezet, thema kerst en dat leek ons wel leuk. We waren immers nu toch in de buurt. Met een iets gekropen groep (mensen hadden tentamens enzo) namen we de bus en stapten uit bij Stanley Park. Maar Stanley Park is nogal groot, en het lichtjespark (dat op zou moeten vallen, zou je denken) was niet in zicht. We dwaalden wat rond langs de waterkant, kwamen daar wat vriendelijke wasberen tegen en keken uit over de kerstelijk versierde skyline van Vancouver. Maar inmiddels was het iets over tienen en het park zou om 11 uur sluiten. We dwaalden verder en vonden een plattegrond, maar ook hierop stonden de lichtjes niet aangeven. Wanhoop sloeg toe in de groep, uitroepen van "we'll never make it in time" en "Oh no, we won't see the lights" gingen rond en toen.. toen kwam het kerstwonder dat regelrecht uit een kerstfilm had kunnen komen. Daar uit het donkere bos kwam een feestelijk versierde bus te voorschijn die luid kerstliedjes speelde ( en meteen werd omgedoopt naar de "partybus"), ons oppikte en ons naar de lichtjes bracht. Vreugde alom en kerstliedjes werden luidkeels en enthousiast meegezongen. Als zo ongeveer de laatste gasten gingen we het park in, dat gerund werd door...brandweermannen? Eh ja brandweermannen dus. Eenmaal binnen hebben we liedjes uit Frozen gezongen en foto's met brandweerwagens en brandweermannen genomen. Te snel al werden alle lichtjes uitgedaan en was het tijd om te vertrekken. Eenmaal op de parkeerplaats hadden we de keus uit de normale saaie en snelle bus of een extra rondje in de partybus... Partybus it was, maar ook wij kwamen uiteindelijk terug aan in Downtown. Ondertussen hadden we weer honger en zijn we naar een dure Franse Chocolaterie gegaan, die gek genoeg tot 12 uur 's nachts open was op een zondag. Om 12 uur werden we ook daar naar buiten gestuurd en zijn we op de bus terug naar UBC gestapt. Al in al was het een vreemde, maar fijne avond.