Dag 3 en 4: Banff en Lake Louis

Die ochtend vroeg vertrokken van de campsite, want we hadden maar één avond in Banff (hoe moest die tent ook alweer opgevouwen worden?), maar we kregen de hele ochtend vrij om Banff te verkennen. Banff bestaat uit ongeveer twee straten, waar gelukkig ook een camerawinkel te vinden is en goede koffie.
Vanaf alle straten in Banff zijn wel al heel mooi de Rockies te zien. Vanuit Calgary had je niet kunnen denken dat ze zo dichtbij waren, want geen berg inzicht, maar Banff ligt al echt in de Rockies.
Nadat Ryan benzine en ijs voor in de koelers had gehaald, reden we verder naar Lake Louis. We zijn eerst naar het meer zelf gereden, want vanaf daar zouden we gaan hiken en daarna in de avond pas doorrijden naar het kamp.
Lake Louis heeft iedereen die Canada wel eens heeft gegoogled gezien, maar geloof me: in het echt is het nog mooier dan op de foto's. Het meer is zo blauw door bepaalde mineralen in het water, dat afkomstig is van de gletsjer die hoog boven Lake Louis in de bergen ligt. Meerdere malen per dag kan je gedonder horen van de lawines in de gletsjer.
De hike bij Lake Louis bleek zwaarder te zijn dan we hadden verwacht. Het was prachtig mooi weer, dus we sjouwden onder een felle zon een hele steile helling op voor ongeveer 3 km. Nu hoor ik jullie denken: pfff 3 km, aanstellers. Nou dat valt je nog flink tegen! Ik had die dag een spijkerbroek aangetrokken, wat de slechtste beslissing van de hele reis bleek te zijn. Ik heb het nog nooit zó warm gehad.
Uiteindelijk kwamen we aan bij de eerste boomgrens, waar een theehuisje uit de negentiende eeuw ligt aan een prachtig meertje. Daar hebben we onze zelfgemaakte lunch opgegeten en even ontspannen.
Ryan had ons al eerder verteld dat er nog een andere hike is, nog steiler dan naar het theehuis, maar die naar de top van Big Beehive leidt. Een berg die uitkijkt over Lake Louis en het omringende gebied, en het uitzicht is zeer de moeite waard. Dit kan ik beamen, het uitzicht is zeker de moeite waard. Met nieuwe moed zijn we met z'n allen op Carola na, vanaf het theehuisje verder de berg opgeklommen.
De terugweg bleek nog het lastigst (tenminste dat vond ik), want onze benen waren al moe en 5 km steil naar beneden is altijd een zware klus.
Eenmaal beneden hebben we de tenten opgezet en rond een kampvuur gedommeld.
De dag erna zijn we naar de Takkakaw (Cree voor 'it is amazing') waterval gereden. Het is een hele hoge waterval die 's winters in een ijsmuur verandert waar mensen tegenop klimmen. Toen verder naar Emerald Lake, wiens kleur al uit de naam af te leiden valt. Daar hebben we wat op eigen houtje gewandeld en toen geluncht.
In de middag werd het pas echt spannend, want we gingen met de hele groep raften op de Kicking Horse River (genoemd naar het feit dat de ontdekker door zijn paard geschopt werd toen ze aankwamen). Ryan kon zelf eindelijk ook mee, omdat in zijn vorige reizen er altijd wel iemand was die niet mee wou en hij dus niet mee kon. Om het kort te houden: Raften is heel gaaf! We hadden een goede gids, ik en nog wat anderen hebben nog een stukje met de boot meegezwommen (het was koud) en na afloop kregen we thee en koekjes.
Die avond hebben s'mores gemaakt (mmm), liedjes gezongen rond het kampvuur en gewoon een hele fijne avond gehad.