Downtown Vancouver

Gelukkig was ik niet meteen in mijn eentje toen we aankwamen in Vancouver. Nog 3 anderen zaten in mijn hostel, waarvan Catherine zelfs op mijn kamer, en een vierde is van hostel verplaatst om gezellig bij ons te komen. Zat gezelschap dus, al vielen er naar mate de dagen vorderden wel steeds mensen af, totdat ik toch in mijn uppie overbleef. Maar voor ik daarbij aan kom, zal ik eerst wat over de dagen in Vancouver vertellen. En vanaf hier verlaat ik de dag per dag aanpak en ga ik in plaats daarvan met thema's werken.

Hostel: Het hostel waar we verbleven heette HI- Downtown en was eigenlijk één van de beste hostels waar ik ooit heb verbleven, op één puntje na. En dat was de temperatuur in de kamers was niet te harden. Het was die week heerlijk warm weer en de gebouwen zijn daar niet op gebouwd. We hadden twee ventilatoren staan, maar dat mocht niet baten. Verder hadden we echter niks te klagen, want er was een enorme en schone keuken, bieb (jeej nieuwe boeken), zitruimte, wifi, schone en moderne douches en wc's, vriendelijke medewerkers, gratis ontbijt (en het was nog goed ook) en een washok (schone kleren, halleluja!).

Stanley Park: is een groot stadspark dat aan de ene kant ingesloten wordt door het centrum van Vancouver en aan de andere kant door de Pacifische Oceaan. Je vind er totempalen, Beaver Lake, torenhoge cedarbomen, talloze braamstruiken (met verse bramen, mmm), aanhankelijke wasberen, een paardentram en toeristen die niet kunnen fietsen. Wij hebben de standaard fietsroute gedaan die ze de Seawall noemen, langs de uiterste rand van het park en de grens met de zee. Het uitzicht is prachtig, maar het is er erg druk en als Nederlander erger je je al snel aan de andere fietsers. Ook het feit dat je een helm moet dragen is een beetje jammer.
Verder is de Lost Lagoon een mooi meertje met bergen op de achtergrond en rondom een padje waar vele wasberen wonen. Ik dacht toen we ze net zagen nog van, wauw wasberen die heb ik nog nooit gezien, snel een foto maken. Toen ik mijn rugzak echter openden om mijn camera te pakken, renden alle wasberen (5 in totaal, moeder met bijna volwassen kinderen denk ik) op me af in de hoop op eten. Ze zijn vrijwel tam en hebben ongeveer de maat van een Jonas (grote dikke huiskater dus). Echt heel schattig, ik wil er één in huis!

Eten: Een paar keer uit eten geweest, wat gezellig is, maar de beste avonden waren toch dat we zelf voor eten zorgden. Één avond hebben we zelf gekookt, wat betekent dat Andi, de chef, kookte en wij braaf zaten te wachten. Verse Sockeye zalm uit B.C. en klaargemaakt op een simpele maar verrukkelijke manier, wat me al te meer deed beseffen dat ik echt eens moet gaan leren vis klaar te maken. Maar zelfs een vijfsterren gerecht kan niet op tegen een grasveld, picknick van allerlei random verzamelden gerechtjes, wijn uit waterflesjes en een zonsondergang (driemaal is scheepsrecht). Ons eten hadden we gehaald op Granville Island Market, waar je van alles en nog wat vers kan kopen, en het opeten deden we op Sunset Beach, bekent om, jawel, het prachtige uitzicht op de zonsondergang.

Capilano Suspension Bridge: is in het kort een toeristenval waar je veel te veel voor betaalt. Wat het dus precies is is een hangbrug (erg lang, oke dat is waar) en verder nog wat totempalen en wat paadjes door het bos, alles overigens vol met toeristen. Het enige wat het wel waard was, was de Raptor Ridge, met een prachtige Barred Owl.

Gastown en de uitkijktoren: Gastown is een wat ouder aandoende wijk, met allerlei leuke pubs en boetiekjes. Het ligt ook dichtbij de uitkijktoren, vanaf waar je een mooi uitzicht hebt op de stad en de omgeving.

English Bay Beach: Zoals het hoort sluit ik af met English Bay Beach, waar iedereen die wegging zijn laatste paar uur in Vancouver door bracht. Gewoon lekker ontspannen op het strand, nog even je boek doorbladeren, geen stress, voordat je je koffer op gaat halen in het hostel en vanaf daar naar het vlegveld vertrekt. Of in mijn geval naar mijn volgende hostel in Jericho Beach.