My kingdom for a decent bread!

Of gewoon fatsoenlijke kaas. "Maar we hebben Cheddar", nee beste Canadezen, jullie hebben blokken vacuümverpakte oranje meuk.
Ja, ik begin met de negatieve kanten in Vancouver; gebrek aan normaal alledaags eten voor lunch en ontbijt. Muffins zijn geen ontbijt en er hoort geen suiker in brood te zitten en het hoort al helemaal niet chemisch te gaan ruiken na een paar dagen! Om de lijst compleet te maken zal ik ook meteen even klagen over het gebrek aan: drop, hagelslag, kroketten, vleeswaren, kruidnoten, mayonaise, goede chocolade en paprikachips.
Verder wil ik nog even een klacht indienen over het Canadese weer: de hele week is het mooi weer en net die ene avond dat we het Noorderlicht zouden moeten kunnen zien (heel zeldzaam hier in Vancouver), is het bewolkt! Verder wel een leuke avond op het strand doorgebracht met alle andere studenten van UBC, in de hoop toch iets te zien.

Dan zal ik nu weer overgaan op de leuke dingen van Canada:

Grouse Grind: De volgorde is niet meer chronologisch, want dit heb ik vandaag gedaan, maar dat maakt niet uit. De Grouse Grind is de hike naar de top van Grouse Mountain en bestaat uit 2800 nog wat traptreden. Een zware klim maar zoals de meeste hikes in Canada, zeer de moeite waard. Grouse Mountain kijkt uit over Vancouver, heeft twee grizzlyberen die niet meer in het wild konden leven, er zijn Beavertails te koop (gefrituurde lekkernij met veel suiker) en een Lumberjack show (I'm a lumberjack and I'm okay...).

Dag van de Chileense onafhankelijkheid: Barbeque en Pisco. Chi Chi Chi! Le Le Le! Viva Chile!

Let's go T-Birds!:
Homecoming van het football team (niet echt voetbal, maar American Football) van UBC, net als de andere teams van UBC beter bekent als de Thunderbirds. Ik had nog nooit eerder een football wedstrijd gezien, maar waar het dus eigenlijk op neer komt is dat je anderhalf uur doet over 30 minuten spelen, dat er blijkbaar rond de 50 spelers nodig zijn en dat het spel iedere twee seconden stilligt. En om heel eerlijk te zijn, kan UBC gewoon geen football spelen. Na de tweede kwart stonden ze met 4-45 achter (waar die 4 punten vandaan kwamen weet ik nog steeds niet, misschien had de scheidsrechter medelijden) en toen zijn we maar naar huis gegaan. Maar de atmosfeer was goed ( en waarom ook niet, er werd gratis popcorn uitgedeeld) en ik ben weer een ervaring rijker.

Potluck dinner: Ter ere van onze cultureel diverse groep, maakte de helft gerechten uit eigen land klaar en kwam de andere helft helpen met alles opeten. We hadden een aperitief uit België, Mole (vast verkeerd gespeld) en Jaimaica uit Mexico, 'toad in the hole' uit Engeland, salade uit Canada en als toetje oer-Hollandse pannenkoeken.
Als afsluiting had Zack icewine meegenomen, volgens mijn boekje echt Canadees, maar in realiteit heeft geen enkele Canadees er zelfs maar van gehoord. Mierzoet, maar in kleine hoeveelheden best lekker.

Wat doe ik hier eigenlijk ook alweer?... O ja, studeren!
Deens: Kossmann had gelijk, het is een Nederlands dialect. Je schrijft alles gewoon op z'n Nederlands, spreekt dan de helft niet uit en voila: Deens! Dit maakt van morgen dus 'morn' en het is mij nog steeds een raadsel waarom 'meget' als 'mal' wordt uitgesproken. De grootste leugen die me in deze les verteld is, is dat Deens geen diftongen heeft, wat me toch wel even deed schrikken als Zuid-Hollander met diftongtivus. Dit klopt niet, want zo zijn 'hej' (hei) en 'dig' (dai), wel degelijk diftongen en zo zijn er veel meer. Poeh gelukkig maar!
Orale Tradities: Ironisch genoeg het vak waar ik de meeste boeken voor heb moeten kopen.
Musqueam: Wat gegeven wordt op het Musqueam Indian reserve door Elder Larry Grant. Musqueam heeft geen sprekers meer, maar de gemeenschap is hard bezig dit te veranderen! In deze taal lijkt het bijna een wedstrijd te zijn wie de meeste consonanten kan glottaliseren. Vrijwel allemaal hebben ze dus een glottale tegenhanger, wat bij nasalen vrijwel niet te horen is.
Endangered Language Documentation and revitalization: Tof vak, met geweldige docent (Brit, maar tweetalig in Nederlands, en één van de weinige mensen hier die mijn naam kan uitspreken). Vooral groepsdiscussies over het hoe, wat, waarom van taaldocumentatie en dus heel anders dan het vak dat ik eigenlijk in Leiden had moet volgen. Maar dat ga ik de examencommissie in Leiden maar niet vertellen.
Veldwerk: we werken aan Gitksan, net als Musqueam ook een native taal van BC, maar van een andere taalfamilie. Maar ze zijn wel allebei lid van de North West Coast Sprachebund, dus ook Gitksan glottaliseert graag en is verb-initial. Onze consultant is de geweldige Barbara, 79 jaar oud, maar nog heel fit en een erg goede spreker. "Treat her like a queen and you'll be alright", werd ons verteld.

Mijn taalwetenschap bingokaart schiet ook al aardig op met na een week al Martha's Vineyard, binnen twee dagen Chomsky en uiteindelijk ook de Saussure. Nu is het nog wachten op Milton Keynes, en dan ben ik binnen!

Als laatste wil ik nog even een dankwoord richten tot mijn allerliefste moeder, dankzij wie ik nu weer hardlopenschoenen heb (lekker hardlopen in het Pacific Spirit Forest) en een kussen om op de slapen!

En dat is het dan wel weer voor deze keer! Maar mis de volgende update niet, waar vragen zoals: "Wint team "Guilherme for president" de Longboat race of zullen ze omslaan?" "Zal er karaoke gezongen worden?" "Wordt er echt zoveel gevochten bij ijshockey wedstrijden?" "Sluit Anne zich een derde keer buiten?" beantwoordt worden.